Saxofonist, klarinettist en componist Chris Speed (Seattle, 1967) behoort al jarenlang tot de top van de internationale jazzscene, jazz vormt wel de basis van zijn muziek maar hij houdt zich ook bezig met verschillende vormen van folk, klassiek en rock, van klezmer tot avantgarde jazz. Dat blijkt ook wel uit zijn medewerking aan diverse groepen zoals Pachora (met Jim Black, Skuli Sverrison en Brad Shepik), The Clarinets (met Oscar Noriega en Anthony Burr), het Chris Speed Trio (met Dave King en Chris Tordini), Broken Shadows (met Tim Berne, Reid Anderson en Dave King) en sinds kort maakt hij ook deel uit van de nieuwe bezetting van The Bad Plus. Dit is zijn tiende album onder eigen naam, maar hij maakte tientallen albums met eerder genoemde groepen en muzikanten als Tim Berne, Jim Black, Uri Caine, the Claudia Quintet, Dave King en talloze anderen.

“Despite Obstacles” verschijnt tien jaar na het debuut “Really OK” van het trio in 2013. De vorige albums van het trio bevatten altijd een paar covers maar op dit album staan alleen maar originelen van Speed. Op dit album geen extreme avant-garde maar prima in het gehoor liggende composities die ook niet al te lang zijn, nee korte bondige nummers met aanstekelijke ritmes, een echte uitdaging ook voor meester drummer Dave King met zijn nimmer aflatende dynamiek, super. Dat is onmiddellijk te horen in het openingsnummer ”Advil”. Chris is niet alleen een superieure tenorsaxofonist, ook op de klarinet staat hij zijn mannetje hetgeen goed te horen is in het klagende “Wrangled” en het verrassende “Amos”.

Een van de kenmerken van Speed’s geluid op de tenorsax is de warme klank die doet denken aan die van de klarinet en ook aan het geluid van Lester Young die indertijd al bewees dat de tenorsax niet altijd het luidste, zwaarste, snelste en drukste hoeft te zijn, er zijn ook andere wegen. Het geluid van Joe heeft ook te maken met zijn saxofoon, een Conn uit 1929 met een warme toon. Niet de makkelijkste instrumenten deze “oldtimers” maar met een perfectionist als Speed werpt het wel zijn vruchten af. Kortom een heerlijk album dat ik geregeld opzet.

Jan van Leersum.